ابن حزم اندلسى ( ذهبی در تذکره الحفاظ ج3ص227 چاپ:دارالکتب العلمیه درباره او می گوید: الإمام العلامة الحافظ الفقیه المجتهد ) مىنویسد:
قال أبو حنیفة لاَ حَدَّ علیه فی ذلک کُلِّهِ وَلاَ حَدَّ على من تَزَوَّجَ أُمَّهُ التی وَلَدَتْهُ وَابْنَتَهُ وَأُخْتَه وَجَدَّتَهُ وَعَمَّتَهُ وَخَالَتَهُ وَبِنْتَ أَخِیهِ وَبِنْتَ أُخْتِهِ عَالِمًا بِقَرَابَتِهِنَّ منه عَالِمًا بِتَحْرِیمِهِنَّ علیه وَوَطِئَهُنَّ کُلَّهُنَّ فَالْوَلَدُ لا حق بِهِ وَالْمَهْرُ وَاجِبٌ لَهُنَّ علیه.
ابوحنیفه گفته است:
اگر کسى با مادرى که او را به دنیا آورده و نیز با دختر، خواهر، مادر بزرگ، عمه، خاله، دختر برادر و دختر خواهر خود ازدواج کند؛ در حالى که مىداند آنها با وى این نسبتها را دارند و نیز مىداند که این ازدواج حرام است و در عین حال با آنها نزدیکى کند، فرزندى که به دنیا مىآید به پدرش ملحق مىشود، مهرى که تعیین شده واجب است که داده شود.ابوحنیفه گفته است: در هیچ یک از این موارد، حد جارى نمىشود.
المحلى، ج11، ص253ـ254