بهمن به معنى اندیشه نیک است و هماورد و دشمن او اکومن یا اکمن دیو یعنى اندیشه ناپاک است.
از دیگر دیوان مخالف بهمن، ایشمه (خشم) و آز (غلط اندیش) است.
بهمن راست کرداران پرهیزگار را به بهشت مى پذیرد. در ادبیات پهلوى بهمن نخستین آفریده اهورامزداست. یعنى بهمن است که زرتشت را به هنگام زادن نگهبانى مى کند و از آسیب دیوان رهایى مى بخشد.
گمان بر این است که بهمن درگاهان زرتشت جانشین مهر، ایزد بزرگ آریائیان شده است. او پشتیبان حیوانات سودمند در جهان است و با ایشان نیز سروکار دارد.
(شناخت اساطیر ایران/ جان هیلنز/ ص ۷۳)
چون بهمن پاسبانى چارپایان سودمند در عالم جسمانى را به عهده دارد، در جشن بهمنگان یا بهمنجه از کشتار حیوانات و خوردن گوشت آنان خوددارى مى شود.
زرتشتیان روزهاى وهمن (دوم)، ماه (دوازدهم)، گوش یا گئوش (چهاردهم)، رام (بیست و یکم) را روزهاى نَبُر مى نامند و هر ماه در چهار روز نامبرده نبر نگه مى دارند.
